Sama w to jeszcze nie wierzę

    I nie wiem co się takiego wydarzyło, bo zarzekałam się, że już nigdy. Ale stało się, mamy! Nowi mieszkańcy domu. Cała męska część mojej rodziny - duża i mała - zwyciężyła. Przecież wiem czym to grozi. Papużki już przerabiałam i ciągle marudziłam, że bałaganią, że hałasują. I co? I nic! Nawet klatkę pomagałam składać, a teraz co chwila patrzę jak bawią się w nowym domu.

    Papużki zostawiam chłopakom i spieszę pokazać, co udało mi się kupić na starociach. Długo zastanawiałam się jak urządzić swój taras. Najpierw wersja biała chodziła mi po głowie, potem miętowa. Wszystko jakoś mnie nie przekonało. Żal było paćkać farbą przedmioty, które mają swoją historię i swoje życie. Już nigdy nie dałoby się tego odwrócić. Stanęło na tym, że mój taras będzie przypominał:

    I na razie wygląda tak.

    A to ostatnie zakupy.

    Warsztat szewski od razu wypróbowałam.

    Stolik już w miejscu docelowym.

    A to najpotrzebniejsza rzecz w mojej pracowni, którą dostałam niedawno.

    No, nachwaliłam sie wystarczajaco, czas wziąć się do pracy.

I po wakacjach

    Dzieciaczki odjechały i cicho zrobiło się okropnie. Po raz pierwszy były bez rodziców, same na wakacjach u dziadków. I jak każda babcia, będę chwalić swoje wnuki, bo był to czas na obserwacje, a i zaskoczeń było mnóstwo. Po pierwsze, zaraz po przyjeździe stały zestaw pytań: Babciu, a co będziemy robić, bo chcemy dużo. No to babcia przygotowana na takie pytanie, podała propozycje. I moje miłe zaskoczenie, bo wybór jednomyślny - robimy domki z kartonów. Jeden domek jest u nas na stałe, bo Zajączek im przyniósł i kiedy tylko przyjeżdżają dekorują go i malują. Teraz ma powstać miasto z lotniskiem i teatrem. No to do dzieła. Kilka dni powstawało nasze miasto i następnym razem będzie kontynuacja.

    Teatr niespodziewanie polubiła Plamka, na co dzieci ochoczo przystały. Potem kukiełki, kwiatki i inne dekoracje.

    Kotki Stasia towarzyszyły nam cały czas, pomieszkując w wózku lalki Helenki. Jak wyglądał pokój przed odjazdem dzieci - nie wnikam i tematu nie rozwijam. W każdym razie było twórczo, intensywnie i wesoło.

    Były też rybki w ogródku.

     Moje wnuki to dzieciaczki miastowe, więc pojechaliśmy do znajomego rolnika  na wieś. Tam było prawdziwe szleństwo: pawie, bażanty, papugi, oswojony żuraw Kajtek i bocian, przepiękne gęsi, kaczki, kurki i wiele innych. Dzieciaki oszalały, zbierały piórka, piszczały z radości. Zobaczyły też małe prosiaczki, krowy, króliki.

    Nie było kotków, ale pieski załatwiły wszystko. Dzieciaki zakochały się w nich i za rok wizyta w tym magicznym miejscu murowana.

    Żałuję, że tak mało zdjęć zrobiłam, ale sama wariowałam jak dzieci.

Dzikie róże

    Mniej układne, może mniej ładne, ale tworzone z wielką przyjemnością. Obraz duży, chyba największy jaki do tej pory powstał, ale chciałam, żeby kwiaty były okazałe, widoczne, płatki dorobione, powyginane. Tak jak powinno być. 

    Dzisiaj właściwie nie o efekcie końcowym, ale trochę o kuchni powstawania moich obrazów wstążeczkowych. Nie sądzę, żeby tym razem była to wersja ostateczna, bowiem stoi teraz na sztaludze i prosi się o doróbki. Postoi trochę, poogladam go na chłodno i coś zapewne jeszcze zmienię.

    Otóż wszystkie elementy powstały z białej wstążki różnej szerokości. Po kilku latach pracy ze wstążką doszłam do wniosku, że najlepiej zainwestować w farby i malować wstążki w zależności do potrzeb. Wcale nie jest potrzebny wielki zapas wstążek, bo większość i tak nie jest wykorzystywana. Mam ich cały kufer, a i tam się już nie mieszczą. Tak więc w mojej pracy wykorzystałam tylko białą, cała reszta jest malowana.

To jest dowód.

W międzyczsie przygotowałam płótno i podmalowałam je pod przyszłą pracę.

    Następnie płatki, listki i cały dzień z głowy. Na koniec umocowanie wszystkiego, rzut okiem: No może być! i pod Waszą krytykę daję obraz prawie skończony. Chciałoby się ramkę zmienić, ale pan stolarz już ją polakierował i nie wiem czy bardziej bym jej nie zepsuła majstrując przy niej.

    Dzisiaj dostałam od Bożenki z Crochet&Tatting&Scrap wielgachny magnesik z Norwegii. Tak się cieszę, że moje dziewczyny bywają w świecie i zawsze o mnie pamiętają. Dzięki Bożenko.

Moja nowa zabawa

    I wpadłam jak śliwka w kompot. Zobaczyłam w internecie i wiedziałam, że nie usnę jak nie wypróbuję. Fajna, tania ozdoba. Wystarczy pocięty T-Shirt, trochę wyobraźni i już gotowe. Można jeszcze pobawić się w farbowanie, co niniejszym uczynię i zademonstruję. A to pierwsze próby.

       Biżuteria za 0zł. Można pięknie wykorzystać makramę i coś ciekawego wyjdzie.

       Powstał jeszcze kiciuś w piżamce, gotowy do spanka, ale najpierw pobiegał do domku.

Dobranoc.

Pomalutku

bez pośpiechu coś tam się tworzy. Szału nie ma, bo przecież to czas przetworów i ciągle coś się wrzuca do słoików. Najwięcej jest dżemów morelowych, które uwielbiamy, a teraz ogórasy wskakują do słoików. W przerwach robię dyńki dla córki na działkę, zostało mi jeszcze kilka,

a kiciuchy zamieszkały już u dwojga młodych ludzi. Na życzenie są czerwone z czerwonymi kokardkami.

    Dziękuję Wszystkim za tak liczne odwiedziny. Wiem, że gorąco i nie chce się pisać, ale każdy Wasz ślad na blogu sprawia mi radość, jednocześnie usprawiedliwiam tych, którym nie chce się machnąć słówka - tym samym usprawiedliwiam siebie. Miłego weekendu.