I mamy ferie

co oznacza, że zajrzę do Was za jakiś czas, bo wnuki zjechały na odpoczynek i dzieje się, oj dzieje.

Ale tuż przed ich przyjazdem uszyłam kolejne tildy - anioły.

To wersja dziewczęcego anioła a niżej już kuchenne

I w końcu znalazłam moje cudowne dodatki dla moich lal od Bożenki. Schowałam je tak dokładnie, że przez długi czas nie mogłam sobie przypomnieć gdzie. Teraz mam. Zobaczcie:

Zmykam, ale w międzyczasie postaram się odpowiedzieć na propozycje i pytania. 

Wszystkie wirusy

tego świata zwarły szyki i pięknie zadomowiły się u nas. Jeszcze przed świętami,lekko podchorowany, przyjechał Staś. Potem było tylko gorzej i skończyło się szpitalem. Na efekt domina nie trzeba było czekać, złapało Jasia, babcię, Antka, no a teraz dziadek chodzi i kaszle. Już zaczęłam wątpić, że to się kiedyś skończy. W międzyczasie powstało wiele prac. Niewiele udało się sfotografować, bo czas zawsze naglił. 

Była prezentacja

A to dwie ostatnie

Dostałam też piękne upominki:
od Reni piękną prowansalską skrzyneczkę i wiele przydasi

Od Ulencji przecudny i bardzo bliski memu sercu, haftowany obrazek

i wiele innych cudownych rzeczy.

Od Bożenki wspaniałe atrybuty lalkarskie, które pokażę jak tylko je znajdę, bo skrzętnie je spakowałam, aby moja piątka maluchów w okresie świąt  do nich się nie dobrała, no i teraz mam problem, bo nie pamiętam, gdzie je schowałam. Bożenuś, jak tylko odzyskam pamięć, to nie omieszkam się pochwalić moimi prezentami.

 A teraz tildy - kuchareczki - anioły, te klasyczne i te unowocześnione

Dzisiaj już czwartek, a więc miłego weekendu.

I kolejne skrzaciki

Już mniejsze, tym razem w granatowych sweterkach. Urzekły mnie na tyle, że przestać nie mogę. Wiem, że na pewno powstaną  w szarościach, chociaż każdy domaga się czerwonych, ja jednak uważam, że każdy ma swój urok i każdy ma swoje preferencje.

 Skrzaty mają w rączkach druciki, więc mogą machać dowolnie rączkami jak im się podoba. A te piękne ozdoby w postaci kotka i króliczka dotarły przedwczoraj od Bożenki, ale o tym jeszcze napiszę.

I to jest

całość.Posadziłam moje skrzaty na dużym krześle, żeby można było zobaczyć rozmiary. Chłopczyk i dziewczynka. Pierwsze zadanie wykonane, teraz  na tapecie druga parka w czerwieni. Uwielbiam to robić i patrzeć, kiedy ze stosu szmatek, powstaje taki fajny konkret. Miłego tygodnia i dziękuję za komentarze.

Zdjęcia nadal z telefonu, a do tego ciemno jak diabli. Mam nadzieję, że coś tam zobaczycie.

Mógłby ze mną zamieszkać

na zawsze, bo kiedy już powstał, to skradł moje serce. Pracowałam nad nim całe bite trzy dni, bo schemat mój własny i ubranka własne, i cała konstrukcja również. Wiem, że mnóstwo ich w sieci, więc nawet nie śledziłam zbytnio propozycji, żeby się nie sugerować. Mój Ci on  w całości. I ma już nowy dom.

Duży, mięciutki, grubiutki.A  bucik już zawiązany.
Ale poligonem doświadczalnym była czerwona. Powstała metodą prób i błędów.

A jeszcze wcześniej ciemnozielony skrzat.

Dziękuję za wszystkie komentarze pod poprzednim postem. Wracam do pracy z największą przyjemnością. Efekty wkrótce.

Staram się

nie poddawać przedświątecznemu szaleństwu, więc spokojnie, bez żadnych poganiaczy robię to, co robię. Obiecałam po kolei pokazać Wam wszystko, co powstało/ Jest tego trochę i dzisiaj zaprezentują się skrzaty w szarościach. Przyznam,  że zagrał mi ten kolor i klimat.

   Zaraz wracam do pracy, bo warsztat czeka, ale mam do Was ogromną prośbę. Szkoła Antka zgłosiła udział w projekcie "Szkoła małego inżyniera" Ciekawe przedsięwzięcie dla młodych ludzi, a o sukcesie decydują internauci. 

Trzeba tu kliknąć :"Szkoła Małego Inżyniera" wybrać  Samorządową  Szkołę  Podstawową we Wrześni - ona jest gdzieś  na początku listy, kliknąć, podać swój numer telefonu a otrzymasz kod, który wpisujesz i to wszystko.

 Numer telefonu nie jest do niczego więcej wykorzystywany, a SMS jest darmowy.  Można głosować raz dziennie do 7 grudnia. Wszystko jest czytelne i uczciwe.Bardzo, bardzo Antek i babcia proszą.

A to efekt wspólnej, sobotniej  pracy z Antkiem i Stasiem.

Babcia też dostała od chłopców

Doczekają świąt???

Dzieje się tak wiele

w moim maleńkim, twórczym życiu, że na moment opuściłam blog i zatopiłam się w tym, co kocham najbardziej, czyli w robótkowaniu. Było tego szalenie dużo i postaram się po kolei pokazywać,co powstało. Na początek niespodzianka dla Reni, od której doświadczam cały czas wiele dowodów  pamięci w postaci tego, co mi niezbędne, a zdobycie tych rzeczy jest poza moim wymiarem. Wtedy wkracza Renia i mówi: potrzebujesz - masz. I sama niewiele chce w zamian, najczęściej moje wstążeczki. Usiadłam więc i choć trwało to długo- Reniu wybacz - zrobiłam dwie prace do jej białej, nowej sypialni. Zbliżone klimatycznie, delikatne. Tak po prostu mi w duszy zagrało.

Reniu, dziękuję za wszystko!

Zdjęcia mizerne, bo chwilę przed zapakowaniem i do tego telefonem, ale bardzo już chciałam wysłać je Reni. Miłego dnia i mam nadzieję, że miesięczna przerwa  więcej nie nastąpi.