Od dobrego duszka

przyszedł wór niespodzianek. Nie, nie, nie przesadzam! Stosy cudownych przydasi, a że Renia doskonale wie, czego mi potrzeba, to mam co robić, przez następne miesiące.

Prawda, że nie przesadziłam? Mało tego, Renia dołączyła karteczki

I wisienka na torcie: dwa krzyżykowe obrazki do mojej pracowni

Renatko, kochana jesteś! Za wszystko wielkie dzięki.
A na koniec moja zimowa tilda

I miodzik od pana Eliasza w moim ubranku

I choć trudny był to tydzień, bo walczyliśmy dzielnie z zapaleniem płuc Antka, to świadomość, że ma się tak wspaniałych ludzi wokół siebie, daje wiarę w bezinteresowną dobroć. Bo to jeszcze nie koniec: wczoraj nadeszła niespodzianka od Duśki, ale o tym następnym razem. Pozdrawiam i dziękuję za komentarze pod ostatnim postem.