Już dawno powinnam to zrobić

   Wstyd mi bardzo, ale nie mogłam się zebrać, zawsze było coś. Poza tym chciałam nieco zwolnić, znaleźć więcej czasu na książkę i na dom. Trochę mi się udało i przyznam, że musiałam się sama zdyscyplinować, żeby  po dość długiej przerwie powrócić. I do rzeczy. Często piszę o niespodziankach od Reni. Ta szalona dziewczyna zasypuje mnie takimi fantastycznymi rzeczami, że wprost nie do wiary. Tym razem było tak samo. Olbrzymia paka wytaszczona przez kuriera, ledwo zmieściła się w drzwiach domu. Nie jestem w stanie pokazać Wam wszystkiego, bo w trakcie rozpakowywania już wiele rzeczy znalazło miejsce. Ale obiecuję, że po przeróbkach pokażę.  W każdym razie jestem ogromnie wdzięczna za wszystkie niespodzianki i mam wrażenie, że Renia czerpie ogromną radość w sprawianiu komuś takich prezentów. A co było? Popatrzcie.Zaznaczam, że to malutka część.

A z wcześniejszej paczki cudna zazdrostka z haftowanymi motywami, którą dostosowałam sobie do drzwi tarasowych.

Reniu, bardzo, bardzo dziękuję. Jutro zabieram się za przeróbki tac.

Jakiś czas temu Madzia-Jenouvelle napisała na swoim blogu, że odda w dobre ręce część swoich zbiorów do haftowania. Zgłosiłam się i poszczęściło mi się.  Madzia przekazała sporo nici, różne kanwy, własne hafty do wykorzystania, i lampkę powiększającą, podświetlaną. Oczywiście część skarbów otrzyma Antek. Dzięki Magdusiu. Zdjęcie marne, ale wybrałam i tak najlepsze.

0