Już za momencik

wracam i szalenie się cieszę. Mam takie zaległości blogowe, że jak już w końcu usiądę, to się naczytam, naoglądam za wszystkie czasy. Nie sadziłam, że tak bardzo będzie mi brakowało Waszych komentarzy, maili i uwag. Ale coś za coś. W domu tez czeka praca, do tego przetwory i już wieczór. Powoli zabieram się za obiecane prace, ale dzisiaj było postarzanie i transfer. Sześć segregatorów czeka na przemianę i już mam na nie pomysł. Będą stare, bo lubię ten klimat, a i transfer sprawia mi ogromną radość. Chyba po wielu próbach osiągnęłam efekt, który mnie w pełni zadawala. Odbitki są wyraźne, bardzo czytelne. Teraz mała próbka, a wkrótce pokażę już gotowe prace.

    Po ostatniej wizycie moich dzieciaczków, dostałam od Stasia (tego od kotków, bo drugi Staś jest od samochodów) bukiecik. Oczywiście włożyłam go do wazonika, a po trzech dniach zakwitł i ukazał całą krasę. Prawda, że piękny?

    Na koniec zostawiłam podziękowania - serdeczne, z głębi serca. Dostałam od naszej koleżanki blogowej Basi przepiękny tomik poezji. Szalenie optymistyczny, radosny, a jednocześnie delikatny, refleksyjny. Przyznam się, że miałam ciarki na ciele czytając te piękne strofki. Bo Basia taka jest - silna, z dystansem do życia, ciesząca się tym, co daje jej los. Piękne fotografie jej syna są dopełnieniem  treści. Basiu! Jesteś naprawdę niesamowita. Podziwiam i jeszcze raz podziwiam.