Czas Aniołów

   U mnie też się pojawił piękny, wyjątkowy. Nie dziwota, bo przecież prace Beaty są emocjami tworzone i też te emocje wywołują. W każdym razie ja tak mam. Minęło kilka dni od naszego spotkania, a anioł stoi tam gdzie go postawiłam, a ja za każdym razem dostrzegam w nim coś nowego. Cały czas go oswajam i cieszę duszę i oko, a za jakiś czas zawiśnie na ścianie.

   To jeszcze nie koniec. My, kobiety-robotnice ręczne, jesteśmy szczęśliwe, kiedy wokół nas, wszystko co do tych robótek potrzebne, jest dostępne. No więc, jak tu nie oszaleć jak się dostaje takie skarby i od razu setki pomysłów się rodzi? Beatko, dziękuję!

   Na moim blogu unikam prywaty, bo tak sobie założyłam na samym początku, jednak kiedy przyjeżdżają wnuki wymiękam, coś się we mnie otwiera, wtedy i one goszczą na moim blogu. Tym razem tworzyliśmy dzieła do przedszkola. Udało się uwiecznić dzieło Helenki, natomiast sówka Stasia zrobiła się szybciej i jakoś nam umknęła. Obiecał, ze prześle babci zdjęcie.

Miłego tygodnia Wam życzę!

Nie, nie, to nie te same

    Po prostu rodzinka trochę się rozrosła i wspólnie wybrała się na sanki. Baśka ostatnio martwiła się o nóżki, więc są już buciki. Kiedy tak się przyglądam, to mimo woli stworzyła się Walentynkowa kocia rodzina. Nawet sesja wyszła taka całuśna. Kotki dobrały się w pary i świetnie bawiły się na sankach.

W pewnej chwili pojawił się szkodnik. Jak już zauważyłyście, to nic w tym domu nie obejdzie się bez kociej kontroli, ale wszystko skończyło się dobrze.Plamka nie wyczuła konkurencji.

W prawdziwie wiosennej scenerii

podążam z kolejną porcją pisanek. I żeby Was nie denerwować, bo przecież to jeszcze nie czas i nie te emocje, obiecuję, że teraz będzie pisankowa przerwa, aczkolwiek pisanki i tak będą u mnie na warsztacie. Dzisiaj transferowe, ale troszkę przyprószone starością. Lubię takie, zresztą w ogóle lubię transfer. Jaja są błyszczące, szkliste, wielokrotnie lakierowane.

To jajo na pewno poleci na Mazury, bo oryginał właśnie tam mieszka.

I kilka kolorowych dla dzieci na kiermasz.

Miłego weekendu Wam życzę. Gorąco witam nowych obserwatorów.

Największym fanem moich kotów

jestem ja sama, więc siedzę nad nimi w każdej wolnej chwili. Dobrze, że tworzeniem ich nie muszę zarabiać na życie, bo rychło zeszłoby mi się z tego świata. Części kocie leżały już jakiś miesiąc, potem powstawały ubranka, też z doskoku, a potem razem trzeba to było jakoś ogarnąć. Zaczynam dziecinnieć, bo taką frajdę mi to sprawia, że sama do siebie się śmieję.

Odświętnie ubrane kociaki wyruszyły na dwór.

      Kiedy powiał wiaterek, dostały czapeczki i tak docieplone mogły sobie dłużej posiedzieć.

Piękny śnieg spadł dzisiaj

i przypomniał, że to przecież środek zimy, a u mnie zrobiło się jajowo. Wczorajsza pisanka z kotkiem nie przeżyła starcia z Plamką, więc dzisiaj bardzo uważnie śledziłam jej poczynania i przy okazji pozbyłam się drugiej. Moja wina. Żal, bo jak już osiągnie się ten szklisty efekt, to aż oczy raduje, a tu masz! Kosz na śmieci! Dobrze, że chociaż resztę udało się ochronić. Mając na uwadze czas, w jakim zabrałam się za pisanki, jest nadzieja, że do Świąt Wielkanocnych zdążę. Uwielbiam jaja wykonane metodą transferu, może dlatego, że strasznie dużo przy nich pracy, nie mówiąc o kilkunastokrotnym malowaniu, ale efekt zawsze mnie cieszy. Kilka jeszcze się suszy, wiec pokażę za jakiś czas.

                                              Kontrola jakości przeszła pomyślnie.

Jestem przekonana

że po opublikowaniu tego posta, tylko moi najwytrwalsi obserwatorzy raczą tutaj jeszcze  zajrzeć. Od dłuższego czasu nic innego nie robię, tylko się chwalę. Jeszcze trochę, a wejdzie mi to w krew. Ale powiedzcie mi czy mogłabym pominąć milczeniem takie cuda?

I błagam, nie piszcie, że zasłużyłam. Lepiej pozachwycajcie się tym co pokażę, bo Bożenka to wyjątkowy talent i dobry człowiek. Wystarczy, że napomknę, że coś bym chciała, ale się nie pali, że może to być na kolejną Gwiazdkę, a tu proszę, chciałam-mam!

    Zważam teraz na wypowiadane słowa, bo chciałbym, aby chociaż kilka nocek miała przespanych. Bożence podziękowałam, bo już troszkę ochłonęłam.Więcej zdjęć możecie zobaczyć u źródła.

   W sobotę byliśmy u naszych znajomych, u których stała jeszcze piękna choinka, a ja od rana robiłam pierwsze pisanki. Kiedy były już na ukończeniu, wpadła Plamka i zgadnijcie, która jej się najmniej podobała? Oczywiście z kotkiem dla Martusi, konkurencja została pokonana. 

     Witam mojego 500-ego obserwatora, a na zakończenie jak zwykle Plamka.

Po raz pierwszy

wypróbowałam nowe kwiatki i to wcale nie było takie proste jak mi się wydawało. Trzy dni nad samymi kwiatkami. Tło i ramka przygotowane były wcześniej. Opanowałam tak dziwne techniki wykonania, że nawet pisać nie będę , bo koń by się uśmiał. Jedno jest pewne, to całkowicie moje eksperymentalne wykonanie. Miały być piwonie, lilie i coś z fiołkowatych. A co wyszło?

    Jakiś czas temu wysłałam do Ani-Blue kocią serię dla jej córci Emilki. Do mnie dotarła z kolei partia haftowanych oliwek od Ani. Pokazywałam je dwa posty wczesniej.

    Czasmi zdarza mi się pisać o zwyczajach moich zwierząt. Plamka już dawno opanowała fotel, na który nikt już nie siada, bo kicia godzinami w nim śpi. Nieopatrznie posadziłam tam Tildę, bo poddana była obserwacji na poprawki. Plamka pięknie przyjęła koleżankę i razem od tygodnia dzielą miejsce.