Tyle już było tych

pierwszych razów i mam nadzieję, że jeszcze wiele ich  będzie. Bukiet kali w szaro- błękitnej tonacji Nie odważyłam się malować tła, bo na tak cudnym, ręcznie tkanym lnianym płótnie( Gosiu, dzięki) żal było cokolwiek malować. Ramka szara, płótno szare.

To już nie takie maleństwo. Tutaj dla porównania.

Dziękuję za wszystkie komentarze pod poprzednim postem. Miłego weekendu.

Nie ma zmiłuj!

Pisanki miały w tym roku odejść w niepamięć, ale stało się inaczej. Najpierw miałam  zrobić komplet na początku roku. Potem z doskoku malowałam sobie wydmuszki, tak w razie...A teraz okazało się, że potrzebna kolejna partia, więc Danusia zakasała rękawy i do dzieła. Motywy się powtarzają, bo takimi dysponuję, ale pójdą w różne ręce, więc jakoś się obdzieli. Wydmuszki gęsie i kurze.

Dzisiaj karmnik powędruje na strych, ale jesienią trzeba będzie go odbudować, bo ptaszki skutecznie obskubały go dookoła.

Zrobiłam przegląd moich roślinek i przyznam, że poradziły sobie z zimą

Ziółka też

Zmykam do ogródka, bo chociaż zimno, to słoneczko pięknie przebija się przez chmury.

W końcu powrót do korzeni

Długa to była przerwa, ale na moment zawładnęły mną lalki i po prostu musiałam się nimi pobawić, a teraz czeka kilka pomysłów wstążkowych, no i znowu muszę..., aczkolwiek tylko w międzyczasie. Oto pierwszy projekt: chryzantemy

i wersja mini w tym samym klimacie

Jakiś czas temu dostałam sms-a. Helenka ma 5 lat, więc pod jej dyktando pisał tatuś. Babciu, czy zrobisz mi takiego robala? I tu był artystyczny projekt Helenki. Przyznam, że to jedno z trudniejszych zadań, ale się udało: Helenka śpi z nim i chodzi do przedszkola. i czego chcieć więcej? 

Napisałam tekst, a potem zaczęłam szukać zdjęcia i nie ma, więc tylko melduję, że robal jest!!!

Kasia prawie gotowa

Prawie, bo butów brak, ale się zrobią. Stoi od tygodnia, drażniąc Plamkę, która bez powodu atakuje ją znienacka. Ale Kaśka się nie daje. Jest dużo większa. Ubranko rodziło się w głowie dużo wcześniej i powstawało przed powstaniem lali.  Uszyłam cały komplet, ale to było nie to. Odłożyłam i powstał kolejny. Oto Kasia.

Majtochy też dostała.

A to dalszy ciąg niespodzianek od Reni

Druciane serduszko i stary niciak

I jaja

I ciąg dalszy niespodzianek od Reni nastąpi...
Miłego weekendu. Ja zmykam, bo przyjeżdżają maluszki.

Już dawno powinnam to zrobić

   Wstyd mi bardzo, ale nie mogłam się zebrać, zawsze było coś. Poza tym chciałam nieco zwolnić, znaleźć więcej czasu na książkę i na dom. Trochę mi się udało i przyznam, że musiałam się sama zdyscyplinować, żeby  po dość długiej przerwie powrócić. I do rzeczy. Często piszę o niespodziankach od Reni. Ta szalona dziewczyna zasypuje mnie takimi fantastycznymi rzeczami, że wprost nie do wiary. Tym razem było tak samo. Olbrzymia paka wytaszczona przez kuriera, ledwo zmieściła się w drzwiach domu. Nie jestem w stanie pokazać Wam wszystkiego, bo w trakcie rozpakowywania już wiele rzeczy znalazło miejsce. Ale obiecuję, że po przeróbkach pokażę.  W każdym razie jestem ogromnie wdzięczna za wszystkie niespodzianki i mam wrażenie, że Renia czerpie ogromną radość w sprawianiu komuś takich prezentów. A co było? Popatrzcie.Zaznaczam, że to malutka część.

A z wcześniejszej paczki cudna zazdrostka z haftowanymi motywami, którą dostosowałam sobie do drzwi tarasowych.

Reniu, bardzo, bardzo dziękuję. Jutro zabieram się za przeróbki tac.

Jakiś czas temu Madzia-Jenouvelle napisała na swoim blogu, że odda w dobre ręce część swoich zbiorów do haftowania. Zgłosiłam się i poszczęściło mi się.  Madzia przekazała sporo nici, różne kanwy, własne hafty do wykorzystania, i lampkę powiększającą, podświetlaną. Oczywiście część skarbów otrzyma Antek. Dzięki Magdusiu. Zdjęcie marne, ale wybrałam i tak najlepsze.

0